2017/01/09، 11:48 AM
سندرم نورولپتیک بدخیم یاneuroleptic malignan syndrome ویا NMS
یک اختلال نورولوژیک است – این سندرم تهدید کننده زندگی است . اغلب ناشی از عوارض جانبی داروهای روانگردان یا انتی سایکوتیک است.
میزان بروز از زمانی که تشخیص داده شده است کمترشده است . ولی هنوز در مصرف داروهای ر وانگردان- یک تهدید به حساب می آید .
این بیماری غیر قابل پیبش بینی است اما معمولا قطع دارو و اقدامات حمایتی منجربه بهبودی بیماری میشود .
معمولا اولین علامت بیماری کرامپ عضلانی – تب – و علایم ناپایداری سیستم اتوایمیون –مثل فشار بالا و پایین رونده و تغییر در وضعیت شناختی ( شامل برآشفتگی –دلیریوم-کوما) می باشد .
دیگر علایم که شاید باشند عبارتند از : ترمور عضلانی – لکوسیتو ز – افزایش cpk (بخاطر افزایش فعالیت عضلانیورابدومیولیز) می باشد . بیمار ممکن است دچار افزایش فشار خون و اسیدوز متابولیک بشود .
افتراق NMS از دیگر بیماریهای نورولوژیک مشکل است . چند وضعیت نورولوژیک است که با NMS اشتباه میشود . اینها عبارتند است : انسفالیت – انسفالوپاتی توکسیک – صرع پایدار – گرمازدگی – هیپرترمی بدخیم .
دلیل ایجاد NMS معمولا مصرف داروهای نورولپتیک است – بیمارانی که هالوپریدول یا کلرپرومازین مصرف می کنند –بیشتر درریسک این سندرم هستند .
NMS یک اورژانس پزشکی است و بدون درمان منجر به مرگ میشود .
درمان :
قدم اول قطع دارو و درمان شدید برای هیپرترمی است ( مثلا استفاده از پتوهای سرد کننده یاقراردادن کیسه های متعدد یخ در مناطق زیربغل و داخل ران است . بسیاری از کیس های NMS نیاز به ICU و یا تنفس مصنوعی دارند – داروهای مورد استفاده در NMS : دانترولن سدیم و بروموکریپتین میتوانند استفاده بشوند .
Apomorphine نیز در چندین تحقیق مفیدبودن خود را اثبات کرده است . بنزودیازپین ها برای کنترل برآشفتگی(agitation) بکارمیروند .
cpk افزایش یافته ممکن است به کلیه ها آسیب برساند – بنابر این مایع درمانی زیادی مورد نیاز است
یک اختلال نورولوژیک است – این سندرم تهدید کننده زندگی است . اغلب ناشی از عوارض جانبی داروهای روانگردان یا انتی سایکوتیک است.
میزان بروز از زمانی که تشخیص داده شده است کمترشده است . ولی هنوز در مصرف داروهای ر وانگردان- یک تهدید به حساب می آید .
این بیماری غیر قابل پیبش بینی است اما معمولا قطع دارو و اقدامات حمایتی منجربه بهبودی بیماری میشود .
معمولا اولین علامت بیماری کرامپ عضلانی – تب – و علایم ناپایداری سیستم اتوایمیون –مثل فشار بالا و پایین رونده و تغییر در وضعیت شناختی ( شامل برآشفتگی –دلیریوم-کوما) می باشد .
دیگر علایم که شاید باشند عبارتند از : ترمور عضلانی – لکوسیتو ز – افزایش cpk (بخاطر افزایش فعالیت عضلانیورابدومیولیز) می باشد . بیمار ممکن است دچار افزایش فشار خون و اسیدوز متابولیک بشود .
افتراق NMS از دیگر بیماریهای نورولوژیک مشکل است . چند وضعیت نورولوژیک است که با NMS اشتباه میشود . اینها عبارتند است : انسفالیت – انسفالوپاتی توکسیک – صرع پایدار – گرمازدگی – هیپرترمی بدخیم .
دلیل ایجاد NMS معمولا مصرف داروهای نورولپتیک است – بیمارانی که هالوپریدول یا کلرپرومازین مصرف می کنند –بیشتر درریسک این سندرم هستند .
NMS یک اورژانس پزشکی است و بدون درمان منجر به مرگ میشود .
درمان :
قدم اول قطع دارو و درمان شدید برای هیپرترمی است ( مثلا استفاده از پتوهای سرد کننده یاقراردادن کیسه های متعدد یخ در مناطق زیربغل و داخل ران است . بسیاری از کیس های NMS نیاز به ICU و یا تنفس مصنوعی دارند – داروهای مورد استفاده در NMS : دانترولن سدیم و بروموکریپتین میتوانند استفاده بشوند .
Apomorphine نیز در چندین تحقیق مفیدبودن خود را اثبات کرده است . بنزودیازپین ها برای کنترل برآشفتگی(agitation) بکارمیروند .
cpk افزایش یافته ممکن است به کلیه ها آسیب برساند – بنابر این مایع درمانی زیادی مورد نیاز است
آنچه اندوخته امـ از آن شما و آنچه اندوخته اید به نام شما و برای همه