2016/07/08، 11:20 PM
زونا یا آبله مرغان؟؟؟؟
زونا یک بیماری ویروسی است که عامل مولد آن ویروس واریسلا زوستر (عامل آبله مرغان) است. پس از ابتلا و بهبودی آبله مرغان این ویروس به صورت نهفته در سلولهای عصبی واقع در شاخ قدامی نخاع باقی میماند. تا زمانی که به علت یک عامل تحریکی و یا نقص سیستم ایمنی دوباره فعال شود و خود را این بار به صورت بیماری زونا نشان می دهد . نشانه های زونا تاولهای منطقه ای یا کوچکی هستند که کنار یکدیگر در منطقه یک عصب محیطی و در امتداد مسیر آن پدید می آید و با درد و سوزش همراه است.
تاولها معمولا روی یك نوار پهن پوست در امتداد مسیر رشته های عصبی حسی در یك ناحیه خاص پوست پدید می آیند. تاولها را غالبا می توان در ناحیه قفسه سینه دید كه البته تنها در یك طرف بدن گسترش می یابند. از علائم شایع این بیماری می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تب و لرز خفیف
- احساس كسالت
- گاهی تهوع، دل پیچه یا اسهال خفیف
- درد در ناحیه ای كه گرفتار شده است
درد زونا گاهی ماهها یا سالها پس از ناپدید شدن علائم پوستی باقی میماند و اغلب شدید، مقاوم به درمان و ناتوان کننده است. هر گونه فشار حتی مختصر به منطقه درد باعث تشدید آن میشود.
ابتلا به زونا در دوران بارداری خوشخیم بوده و معمولاً عوارضی برای مادر و جنین ندارد. اما عفونت اولیه با ویروس آبله مرغان در دوران بارداری و ابتلای مادر به آبله مرغان میتواند منجر به عفونت جنین شده و عوارضی برای مادر یا جنین به همراه داشته باشد .
در افراد زیر احتمال بروز زونا بیشتر می باشد :
سن بالاتر از 60 سال
کسانی که قبل از سن یک سالگی آبله مرغان گرفته اند
ابتلا به بیماری هایی که سیستم ایمنی را ضعیف می کند مثل دیابت ، ایدز، سرطان و...
کسانی که تحت شیمی درمانی می باشند
مصرف داروهایی که ایمنی بدن را پایین می آورد
کسانی که عمل پیوند یکی از اعضای بدن را انجام داده اند
درمان :
هدف اصلی درمان عبارت است از تخفیف خارش و درد تا حد امكان، كه برای این كار معمولا از داروهای مالیدنی و خوراكی استفاده می شود. دردی كه پس از پاك شدن تاول ها باقی می ماند را خیلی مشكل می توان درمان كرد و متأسفانه هیچ راه قطعی برای درمان آن وجود ندارد.
درد عصبی پس از درمان در واقع یک اصطلاح می باشد که یک سوم بیماران پس از بهبود اسکارها هنوز درد را حس می کنند. این درد معمولاً به صورت سوزش و حساسیت پوست ظاهر می شود که معمولاً در دراز مدت التیام پیدا می کند و در مواردی اندک باعث درد های مزمن ماندگار خواهد شد.
زونا یک بیماری ویروسی است که عامل مولد آن ویروس واریسلا زوستر (عامل آبله مرغان) است. پس از ابتلا و بهبودی آبله مرغان این ویروس به صورت نهفته در سلولهای عصبی واقع در شاخ قدامی نخاع باقی میماند. تا زمانی که به علت یک عامل تحریکی و یا نقص سیستم ایمنی دوباره فعال شود و خود را این بار به صورت بیماری زونا نشان می دهد . نشانه های زونا تاولهای منطقه ای یا کوچکی هستند که کنار یکدیگر در منطقه یک عصب محیطی و در امتداد مسیر آن پدید می آید و با درد و سوزش همراه است.
تاولها معمولا روی یك نوار پهن پوست در امتداد مسیر رشته های عصبی حسی در یك ناحیه خاص پوست پدید می آیند. تاولها را غالبا می توان در ناحیه قفسه سینه دید كه البته تنها در یك طرف بدن گسترش می یابند. از علائم شایع این بیماری می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تب و لرز خفیف
- احساس كسالت
- گاهی تهوع، دل پیچه یا اسهال خفیف
- درد در ناحیه ای كه گرفتار شده است
درد زونا گاهی ماهها یا سالها پس از ناپدید شدن علائم پوستی باقی میماند و اغلب شدید، مقاوم به درمان و ناتوان کننده است. هر گونه فشار حتی مختصر به منطقه درد باعث تشدید آن میشود.
ابتلا به زونا در دوران بارداری خوشخیم بوده و معمولاً عوارضی برای مادر و جنین ندارد. اما عفونت اولیه با ویروس آبله مرغان در دوران بارداری و ابتلای مادر به آبله مرغان میتواند منجر به عفونت جنین شده و عوارضی برای مادر یا جنین به همراه داشته باشد .
در افراد زیر احتمال بروز زونا بیشتر می باشد :
سن بالاتر از 60 سال
کسانی که قبل از سن یک سالگی آبله مرغان گرفته اند
ابتلا به بیماری هایی که سیستم ایمنی را ضعیف می کند مثل دیابت ، ایدز، سرطان و...
کسانی که تحت شیمی درمانی می باشند
مصرف داروهایی که ایمنی بدن را پایین می آورد
کسانی که عمل پیوند یکی از اعضای بدن را انجام داده اند
درمان :
هدف اصلی درمان عبارت است از تخفیف خارش و درد تا حد امكان، كه برای این كار معمولا از داروهای مالیدنی و خوراكی استفاده می شود. دردی كه پس از پاك شدن تاول ها باقی می ماند را خیلی مشكل می توان درمان كرد و متأسفانه هیچ راه قطعی برای درمان آن وجود ندارد.
درد عصبی پس از درمان در واقع یک اصطلاح می باشد که یک سوم بیماران پس از بهبود اسکارها هنوز درد را حس می کنند. این درد معمولاً به صورت سوزش و حساسیت پوست ظاهر می شود که معمولاً در دراز مدت التیام پیدا می کند و در مواردی اندک باعث درد های مزمن ماندگار خواهد شد.