سازمان جهاني بهداشت، نوجواني را به سنين ۱۰ تا ۱۹ اطلاق مي کند. اين دوره منشأ تغييرات زيادي در وجود شخص است و موجب مي شود که شخص به گونه اي متفاوت ، رفتار و احساس کند . نگاه نوجوان نسبت به جهان تغيير مي کند و گاه دچار تشويش و نگراني مي شود.

دراین دوره تغییرات دینامیک در مغز و غدد بدن سبب تغییرات جسمانی روانی و رفتاری میشود. اگر بلوغ را رویدادی طبیعی و از مراحل اجتناب ناپذیر رشد انسان بدانیم سبب کاهش دشواریها و فرزندان و والدین می گردد.