انجمن بهداشتی ها

آبسه مقعدی یک وضعیت دردناک است که در آن تجمعی از چرک در نزدیکی مقعد ایجاد می شود. اکثر آبسه های مقعدی نتیجه عفونت غدد کوچک مقعدی هستند.

شایع ترین نوع آبسه، آبسه پری مقعدی است. این اغلب به صورت تورم دردناک جوش مانند در نزدیکی مقعد ظاهر می شود. ممکن است قرمز رنگ و در لمس گرم باشد. آبسه‌های مقعدی که در بافت‌های عمیق‌تر قرار دارند، کمتر شایع هستند و ممکن است کمتر قابل مشاهده باشند.

برش و درناژ جراحی رایج ترین درمان برای انواع آبسه مقعدی است و معمولاً موفقیت آمیز است.

حدود ۵۰ درصد از بیماران مبتلا به آبسه مقعدی دچار عارضه ای به نام فیستول می شوند. فیستول یک تونل کوچک است که ارتباط غیرطبیعی بین محل آبسه و پوست ایجاد می کند.

در برخی موارد، فیستول مقعدی باعث تخلیه مداوم می شود. در موارد دیگر، جایی که قسمت بیرونی دهانه تونل بسته می شود، نتیجه ممکن است آبسه های مقعدی مکرر باشد. برای درمان تقریباً تمام فیستول های مقعدی به جراحی نیاز است.

مهمترین علائم آبسه مقعدی که در بسیاری از مبتلایان مشترک است به شرح زیر است:

آبسه رکتوم زمانی اتفاق می افتد که پارگی در آن ناحیه عفونی شود یا غده مقعدی مسدود شود. عفونت مقاربتی (STI) نیز می تواند باعث آبسه مقعدی شود.

کودکان نوپا یا کودکانی که سابقه شقاق مقعدی (پارگی اسفنکتر مقعد) دارند نیز در معرض خطر بیشتری برای ایجاد آبسه مقعدی در آینده هستند. چنین شقاق مقعدی ممکن است در کودکانی که سابقه یبوست دارند رخ دهد. احتمال آبسه مقعدی در مردان دو برابر بیشتر از زنان است.

برخی از عوامل خطر دیگر عبارتند از:

بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو، که بیماری های التهابی روده هستند که باعث می‌شوند بدن به بافت های سالم حمله کند.

آبسه مقعدی اغلب از طریق معاینه فیزیکی تشخیص داده می شود که در آن پزشک ناحیه را برای ندول های مشخصه بررسی می کند. پزشک همچنین ممکن است درد، قرمزی و تورم در ناحیه مقعد را بررسی کرده و سایر شرایط را رد کند.

در برخی افراد، ممکن است هیچ نشانه قابل مشاهده ای از آبسه در سطح پوست اطراف مقعد آنها وجود نداشته باشد. پزشک در عوض از ابزاری به نام آنوسکوپ برای بررسی داخل کانال مقعد و پایین رکتوم استفاده می‌کند.

گاهی اوقات، آبسه ممکن است عمیق تر از یک معاینه فیزیکی باشد. پزشک ممکن است آزمایش های تصویربرداری مانند سی تی اسکن، ام آر آی یا سونوگرافی را برای مشاهده بهتر تجویز کند. ممکن است برای اطمینان از اینکه بیماری کرون یک عامل کمک کننده نیست، آزمایش های بیشتری لازم باشد.

در این موارد ممکن است آزمایش خون و مدفوع، تصویربرداری و کولونوسکوپی مورد نیاز باشد. کولونوسکوپی یک روش سرپایی است که در آن پزشک از یک دوربین منعطف با نور برای معاینه کولون و روده بزرگ استفاده می‌کند.

آبسه مقعدی به ندرت بدون درمان توسط پزشک از بین می رود. درمان ممکن است شامل تخلیه یا جراحی باشد. رایج ترین و ساده ترین درمان این است که پزشک چرک را از ناحیه عفونی تخلیه کند.

این کار را معمولاً می توان در مطب پزشک انجام داد. پزشک از دارو برای بی حس کردن ناحیه استفاده می کند. هر گونه فشار ناراحت کننده باید کاهش یابد و به بافت اجازه می دهد تا به درستی بهبود یابد.

اگر آبسه مقعدی بسیار بزرگ وجود داشته باشد، ممکن است نیاز به جراحی با بیهوشی باشد. در برخی موارد، ممکن است از کوتر برای اطمینان از تخلیه کامل آبسه استفاده شود. آبسه هایی که تخلیه شده اند معمولاً باز می مانند و نیازی به بخیه ندارند.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.